قوله تعالى: أ و لا یعْلمون نمیدانند ایشان أن الله یعْلم که الله میداند ما یسرون آنچه نهان میدارند و ما یعْلنون (۷۷) و آنچه آشکارا میکنند.
و منْهمْ أمیون و هست از جهودان قومى که نویسنده نهاند لا یعْلمون الْکتاب توریة ندانند از نوشته، إلا أمانی مگر چیزى خوانند از فراشنیده، و إنْ همْ إلا یظنون (۷۸) و نیستند مگر بر پنداره که مىپندارند و گمان مىبرند.
فویْل للذین ویل ایشان را یکْتبون الْکتاب بأیْدیهمْ که نوشته مىنویسند بدست خویش ثم یقولون و آن گه میگویند هذا منْ عنْد الله این از نزدیک خداست عز و جل لیشْتروا به ثمنا قلیلا تا بفروختن حق به بهاى اندک مىخرند، فویْل لهمْ ویل ایشان را مما کتبتْ أیْدیهمْ از آن دروغ که مىنویسند بدست خویش و ویْل لهمْ مما یکْسبون (۷۹) و ویل ایشان را از آنچه میستانند از رشوت.
و قالوا لنْ تمسنا النار و گفتند که نرسد بکسى از ما آتش دوزخ فردا إلا أیاما معْدودة مگر روزى چند شمرده قلْ پاسخ کن ایشان را و گوى أتخذْتمْ عنْد الله عهْدا نزدیک الله پیمانى گرفته دارید؟ فلنْ یخْلف الله عهْده اگر دارید الله عهد خود را خلاف نکند، أمْ تقولون على الله ما لا تعْلمون یا بر خداى عز و جل چیزى مىگویید که ندانید.
بلى منْ کسب سیئة آرى هر که بدى کند و أحاطتْ به خطیئته و در آید گرد بر گرد وى گناه وى فأولئک أصْحاب النار ایشانند که دوزخیانند همْ فیها خالدون (۸۱) ایشان جاوید در آنند.
و الذین آمنوا و ایشان که بگرویدند و رساننده را استوار گرفتند و عملوا الصالحات و نیکیها کردند أولئک أصْحاب الْجنة ایشانند که بهشتیاناند همْ فیها خالدون (۸۲) ایشان در آن بهشت جاودانند.
و إذْ أخذْنا میثاق بنی إسْرائیل و عهد گرفتیم و پیمان ستدیم از فرزندان یعقوب لا تعْبدون إلا الله که تا نپرستید جز از الله و بالْوالدیْن إحْسانا و پدر و مادر را نوازند و با ایشان نیکویى کنند و ذی الْقرْبى و با خویشان و نزدیکان و الْیتامى و با کودکان پدر مردگان و الْمساکین و با درویشان و قولوا للناس حسْنا و مردمان را نیکویى گوئید، و أقیموا الصلاة و نماز بهنگام بپاى دارید و آتوا الزکاة و زکاة مال خویش بدهید ثم تولیْتمْ پس از آن وصیت که شما را کردیم برگشتید إلا قلیلا منْکمْ مگر اندکى از شما و أنْتمْ معْرضون (۸۳) و از وفا روى گردانیدید.